Muziek van Weerter land. (1)
N.a.v. de fusie van Brouwerij Maes Stramproy in 1974 brachten 6 Stramproyer heren een sketch op de Vasteloaves
Zitting van de plaatselijke vereniging "de Zaotmaale". Al snel was er een idee van de vereniging om de groep als “Hof-zangers” te benoemen van de vereniging. De heren zelf waren hier niet voor. Dat was te hollands, het moest minimaal een dialect naam worden. Dat werd dus na enig overleg ; de
Mooshoofpaadzengers.
In januari 1975 was de eerste deelname op de Bonte Avonden in Stramproy. Vanaf toen ging het alleen maar bergopwaarts. De groep was niet meer weg te denken tijdens de zittingen. Met scherpe dorpspolitiek en mooie luisterliedjes wisten zij ieder jaar weer 2 top optredens neer te zetten. Drie jaren later bestond de groep uit 8 leden. Eén van de leden ging voor zijn werk verhuizen naar Rotterdam en werd vervangen. Uiteindelijk was er enkele jaren later nog één toevoeging en bestonden de Mooshoofpaadzengers uit negen personen tot op de dag van vandaag. En ook nog steeds uit dezelfde leden
Bronnen: http://www.mooshoofpaadzengers.nl/
https://www.facebook.com/Mooshoofpaadzengers-90943249939/
Er zijn door de jaren heen optredens geweest voor o.a. een sterren avond in Stramproy voor een nieuw kerkorgel. In de “zoêpkoel” in Venlo bij hun 22 jarig bestaan. In het Weerter Munt theater bij een Aktie voor Polen. De Stramproyer Proms. Een optreden tijdens de reünie van de Ambonezen in de “Tungeldersewel”. Op diverse jubilea van Stramproyer verenigingen. In Linne op het “Limburg preuven”.
Heel bijzonder de drie optredens bij de Narren Universiteit Limburg (NUL). Hiervoor was Pierre Cnoops
verantwoordelijk en daardoor ook mentor voor de groep.
Vanwege hun culturele bijdrage aan het Limburgs dialect volgden er promoties bij de NUL om zodoende opgenomen te worden in een lange rij van “bekende limburgers”.
Een ander heel speciaal gebeuren was er voor de groep toen er in Stramproy een straat naar de groep werd vernoemd. Precies op de plaats waar in 1980 de eerste foto werd gemaakt voor de eerste LP “’n Stùkske Rooj” pronkt nu officieel het straatnaambord; De Mooshoofpaad.
De muziek van de Mooshoofpaadzengers is eigenlijk niet wat doet vermoeden. Geen karnavals schlagers of iets in die
geest. De link met de Vastenavond is enkel de optredens die er waren tijdens de Bonte Avonden. De LP’s en CD's maken dat ook heel duidelijk. Het zijn vooral de echte luisterliedjes die bij het
grote publiek erg goed aanslaan. Nummers als “Ut dùrp”, “Tungeldersewel”, “Wullem”, “Miene beste vreendj” en ”Jeugdherinneringe” worden door de fans luidkeels meegezongen. Van de laatste CD
“Applemoos” uit 2010 zijn dat nummers als “Wan ’t laeve effe lachtj”, “miêne opa”, “Kefee bie Toeën” of “Limburg miên Limburg”. De kracht van de groep ligt in de 4, soms 5 stemmige samenzang en
de teksten.
Door het toetreden aan de groep van Funs Heuvelmans kreeg de groep echt een heel eigen sound. De arrangementen van Funs zijn maken de “typische Mooshoof-sound”. Een sound die aanslaat bij zowel jeugd als ouder publiek.
Met het grote plezier dat de Mooshoofpaadzengers momenteel hebben aan het “samen” zingen, lijkt het einde van de groep nog lang niet nabij. Er zijn reeds enkele optredens in de planning en de zin om zo af en toe eens “lekker” op te treden is wel degelijk aanwezig.
Na een kleine vier honderd liedjes op de Bonte Avonden, 3 LP’s, 1 single, 8 CD albums en een dertig verzamel albums met andere Limburgse collega’s zijn de Mooshoofpaadzengers nog lang niet uitgezongen. Dus; vooral gewoon doorgaan!!
In 1954 werd het duo opgericht, nadat Selma eerst enkele jaren in Helma en Selma gezongen had. Mieke trad al op als zangeres Vera en door
samentrekking van de beide namen ontstond De Selvera's. Door goed productiewerk braken ze twee jaar later door met het lied Twee Reebruine Ogen, hun eerste single, die meteen de vierde
plaats in de hitparade haalde.
Hun grootste succes werd het jaar daarop gelanceerd, namelijk De postkoets. Het nummer dat gecomponeerd en gearrangeerd werd door Jos Cleber en van
tekst werd voorzien door Ferry van Delden is een evergreen geworden.
In 1960 behaalde het uiteindelijk een platina status zou halen (in de jaren vijftig en zestig, toen singles veel beter verkochten dan nu, betekende dat ten minste 200.000 exemplaren). Andere hits, zoals Sleighride in Alaska en Zeg Kleine Ree volgden, en dikwijls werden ze nummer een in de hitparade. Hun topjaar was 1959.
De Selvera's waren een Nederlandstalig schlagerduo uit Weert dat in de jaren 50 en 60 herhaaldelijk de hoogste regionen van de Nederlandse hitlijsten behaalde en meer platen verkocht dan veel rock-'n-rollartiesten. De Selvera's bestonden uit de zusjes Mieke (1937-2000) en Selma "Zus" Jansen (1931).
Na 1961 ging het met de populariteit wat minder. In 1964 kreeg Mieke Bos, zoals ze inmiddels heette een rol naast Johannes Heesters als Maria in de
eerste Nederlandse bewerking van The sound of music. 1970 bracht haar de hoofdrol in de televisiebewerking van Ina Boudier-Bakkers familieroman De klop op de deur.
In 1972 was ze te zien in Citroentje met suiker, in 1974 in de jeugdserie Q en Q, waarin ze de kunstenares Berthe Bennebroeck speelde. Haar laatste rol speelde ze in twee afleveringen van Medisch Centrum West (1991).
De melodie van De postkoets werd in 1983 door de Volendamse band The Cats gebruikt voor hun comeback-single La Diligence.
Bron: https://nl.wikipedia.
Greetje Mona had na Miekes vertrek haar plaats bij de Selvera's ingenomen, maar het publiek zag er niet meer de echte Selvera's in. In 1965 kwam een
verzamelelpee uit, waarmee men de Selvera's voor opgeheven kan beschouwen.
Later kwamen nog enkele verzamelelpees uit. Selma Jansen maakte later nog een aantal solosingles, o.a. onder de naam Zus Selvera. Zij begon een nieuwe carrière als kleedster in TV-producties. Mieke Bos zal in september 2000, na de laatste jaren een teruggetrokken leven te hebben geleid in haar woonplaats Amstelveen aan kanker overlijden. Zij werd 63 jaar.en werd in besloten kring gecremeerd.
Behalve in het Nederlands zongen de Selvera's ook in het Duits, Engels en Limburgs (en wel in het Weerts dialect).
Begin jaren 60 ontstond de groep the Classics uit de groep the Strangers (Harrie en Hub Broens; Ber Kwaspen en Renée (Broer) Janssen. Toen the Strangers stopten gingen Harrie Broens, Ber Kwaspen, Jan Dirkx en Pierre Hoeken verder onder de naam the Classics. In 1964 moest Pierre Hoeken in militaire dienst en begin 1965 Jan Dirkx. Daarmee kwam tijdelijk een einde aan the Classics.
In 1966 besloot Jan Dirkx om opnieuw te beginnen, samen met zijn neef Ber Kwaspen en Harrie Broens, aangevuld met broer Ton Dirkx en René Munnecom. Het eerste optreden vond plaats 27 mei 1967. De leden van de groep begonnen met eigen liedjes te schrijven. De band bestond op dat moment uit Jan en Ton Dirkx, Ber Kwaspen, Harrie Broens en Renee Munnecom. In 1971 werd Ton Dirkx opgevolgd door Joep Beurskens (ex-Teddybears). In 1974 werd Rene Munnecom opgevolgd door Peter Gerits.
Na een groot feest ter gelegenheid van "10 jaar Classics" in mei 1977, besloot Jan Dirkx te stoppen als muzikant. Hij bleef alleen nog als manager van de groep aktief. Hij werd vervangen door Huub Dijckmans. Deze vertrok na enkele jaren, waarop Jan Dirkx in de groep terugkeerde. In oktober 1980 verlieten Jan Dirkx en Joep Beurskens - wegens gezondheidsreden - de groep. Daarna zijn verschillende muzikanten ten tonele verschenen: Hans Metten, Dominique Picerno, Bart Drossaers en Gerard Opdebeeck. Het eerder behaalde succes van de groep werd niet meer bereikt. Ter gelegenheid van het 25-jarige bestaan van de groep werd in 1992 een eindconcert gegeven door de oude leden.
The Classics is een Nederlandse band, opgericht in 1967 in Stramproy (Limburg) en van oorsprong een showorkest. The Classics scoorden vooral in de jaren zeventig veel hits. De grootste successen waren "My lady of Spain" en "Yellow sun of Ecuador".
In het begin trad de groep voornamelijk op in de regio en nam deel aan talentenjachten. Tijdens een van de optredens werd de band ontdekt door platenbaas Johnny Hoes. Hij bood de jongens een platencontract aan. De eerste single I only want to be with you werd een regionaal succes. De groep bestond op dat moment uit vijf personen met de in die tijd gebruikelijke bezetting: twee gitaren, basgitaar, toetsen en drums. Het repertoire van de groep bestond voornamelijk uit nummers van the Shadows,Cliff Richard,Cats en andere hitparadeartiesten uit die periode.
Tegenwoordig
In 2001 richtten enkele leden de Classics Revival Band op. De bezetting was: Harrie Broens: gitaar/zang, zijn zoon Rolph Broens: gitaar/toetsen/zang, Ber Kwaspen: drums/zang, Jo Hoofwijk: bas/zang.
Oud-zanger/gitarist Joep Beurskens overleed op 6 april 2005, drummer Ber Kwaspen op 21 januari 2007 en basgitarist René Munnecom op 16 december 2011.
Sinds 2010 is er weer een nieuwe bezetting van The Classics Revival Band:
Bronnen:
| https://nl.wikipedia. |
| http://www.theclassics.nl/ |
De groep ontwikkelde al snel een eigen sound. Deze sound kenmerkte zich met name door de fijne samenzang en werd door Joost den Draaier de 'vlaaiensound' genoemd. Aanleiding daartoe waren de Limburgse vlaaien die Jan Dirkx vaak bij zich had bij zijn wekelijks bezoek aan de Hilversumse studio's. De vlaaiensound kan worden gezien als een tegenhanger van de palingsound uit Volendam.
In 1969 gingen The Classics opnieuw de studio in, deze keer voor het opnemen van Try it again, een eigen compositie; dit nummer werd later omgedoopt tot My Lady of Spain. Later zou blijken dat dit de basis was voor hun internationale successen. Toch duurde het nog tot 1972 voordat de plaat werd uitgebracht. De single overtrof alle verwachtingen. Binnen enkele maanden werden meer dan 500.000 exemplaren verkocht. Er volgden tv-optredens in binnen- en buitenland. In de jaren hierop volgend waren The Classics niet meer weg te denken uit de internationale popscene met hits als: Yellow sun of Ecuador, Papa Peppone, My Russian lady, In Yucatan, Sunshine baby, Wings of an eagle en Gimme that horse.
Fanclub
The Classics verzamelden in de loop der jaren een grote groep fans om zich heen. Er ontstond een fanclub, geleid door Peter Aquarius. De club bracht een eigen blad uit, Skripto genaamd, waarin o.a. de agenda van the Classics werd gepubliceerd, nieuws over de groep werd geschreven en fanmail werd behandeld. Op het hoogtepunt had de fanclub meer dan 1000 betalende leden.
De Limburgse Zusjes
De Limburgse Zusjes was een duo afkomstig uit de omgeving van Weert dat smartlappen en levensliederen zong en actief was tussen 1957 en 1968. Het duo bestond uit Ria Roda en
Rosie Beelen. De Boerinnekesdans is een van hun bekendste nummers.
Ria Hendrikx ( ook bekend als Ria Roda ) was overigens gehuwd met Jan Hendrikx, en Rosie was weer een nichtje van Jan, en alle drie waren ze destijds
woonachtig in Weert.
Zanger Jantje Hendrikx met een nummer "En ik wou dat mijn moeder me kwam halen" uit 1964, hij was gehuwd met zangeres Ria Roda en vormde ooit ( samen met Jan Hoes ) het duo "De 2 Jantjes".
Dit duo was destijds zeer succesvol en scoorde een aantal hits waaronder "De Smokkelaar". Dit is een nummer van één van zijn soloplaten die hij
maakte.
Een vrolijk nummer die ten tijde van het carnaval van dat jaar werd uitgebracht. Een echte meezinger ........ !
Na zijn muziekcarriere bestierde Jan, samen met zijn echtgenote, een supermarkt + postagentschap aan de Kruisstraat in hun woonplaats Weert.
Hij
overleed in januari 2009, zijn echtgenote Ria stierf in december 2010.
Jantje Hendrix
Joss Mennen start zijn professionele carrière zo’n 25 jaar geleden als leadzanger van de band Zinatra. De band scoort hits in Europa,
Zuid-Amerika en Azie maar na twee albumreleases stopt het Zinatra avontuur in 1992.
Als sessie-muzikant/backing vocalist, werkt Joss mee aan tal van belangrijke album releases van bands als Danger Danger, Craaft en
The Scorpions. Maar ook klinkt zijn stem in commercials van o.a. Philips, LA Gear
In 1992 richt Joss zijn eigen band Mennen op , waarmee hij naast succes in Zuid-Europa 2 maal de oversteek maakt naar de USA. Na de
release van 5 studio-albums en 2 live-platen stopt de band in 2010.
Joss Mennen & Vrȋnde
Joss is al een tijd bezig met het schrijven liedjes en teksten in het Weerter dialekt. Limburgstalige popmuziek met autobiografische
teksten. Zo ontstaat het idee voor een nieuwe project en in 2011 is Joss Mennen & Vrȋnde een feit. Het liedje “ Dit es mien stad” wordt op single uitgebracht en krijgt airplay op L1
radio.
In het najaar van 2012 het het titelloze debuut album uit via Sjampingjon Records/Marlstone Music. De van dit album afkomstige single “Vȍr eine daag met
dich” bereikt de eerste plaats in de
Limbo top 10 van L1. In die zelfde periode
Joss Mennen
maakt Joss Mennen & Vrȋnde zijn debuut in het theater.In oktober 2012 wordt in een uitverkocht Munttheater in Weert de
theatershow “Achtbaanrit” gespeeld.In 2013 tijdens “ De Nach van 't Limburgse Leed” in Venlo , waar Joss
tevens is genomineerd voor de Jo Erens Prijs worden de eerste splinternieuwe liedjes aan het publiek gepresenteerd.
In 2014 komt een tweede CD uit en vanuit het project Joss Mennen & Vrinde ontstaat de huidige band JOSS
Ook is er een tweede theatershow “De Reis van dien Laeve ”in meerdere Limburgse theaters en ondersteund door gastoptredens van Thei & Marij, Jack Vinders en Jos Hol.
NU
Steeds vaker krijgt Joss de vraag, wanneer hij weer Engelstalige songs gaat schrijven, met name vanuit het buitenland. Toch denkt hij, dat het een kwestie is van voelen. Je voelt waar een liedje over gaat als het oprecht is. Daarom de keuze om voortaan zowel in het Engels als in het Weerts liedjes de schrijven. Feel what I say / Veul waat ich zegk ! Is een nieuwe song die alles met elkaar zal verbinden.......To be continued !
Bron:
Johan Linssen
Johan Linssen weet van kinds af aan al wat hij wil worden: zanger! De inmiddels 28 jarige entertainer, die op 10 jarige leeftijd de single 'Oma' uitbracht, heeft na het uitbrengen van diverse singles een naam op weten te bouwen in de muziekwereld.
De vrolijke en spontane Johan Linssen is afkomstig uit Limburg en is erg gedreven. Dit mede door de muzikaliteit die zijn familie bezit. Zo was moeder Maria Linssen in de jaren ’80 een veelgevraagde zangeres.
‘Ciao Ciao Amore’, ‘Iedere Zoen’ en het duet ‘Neem Mij Nog Eens In Je Armen’ met Karin Welsing zijn successen die door de loop der jaren behaald zijn.
In 2014 viert Johan Linssen met vele fans zijn 12 ½ jarig artiestenjubileum.
De jonge en enthousiaste Volkszanger staat voor honderd procent achter zijn muzikale keuze: het vertolken van het Nederlandse levenslied! Inmiddels is een eigen muziekstijl gecreëerd. Een stijl dat populair is bij een grote doelgroep.