Muziek van Weerter land. (2)

Trio de Rog

Trio uit Weert met Bèr Donkers (ook in Magic Combo), Jo Meeuwisen en Jan van de Laar.

Franky

Boy

Franky Boy (14 november 1950) is de artiestennaam van de uit Weert afkomstige zanger Frank Kneepkens. Vooral in de jaren tachtig genoot hij bekendheid met vooral feest- en carnavalsnummers.

In 1966 ging hij tijdens de weekends aan de slag als DJ en werd hij tweemaal kampioen van Zuid Nederland in een door de AVRO georganiseerd kampioenschap.

Later werkte hij als medewerker voor Johnny Hoes en op een gegeven moment had Hoes een orkestband met muziek waar nog geen zanger voor was gevonden. Kneepkens stelde voor, puur voor de gein, om het zelf te zingen en zong het nummer "Een ezel stoot zich geen tweemaal" en Hoes was enthousiast. Er werden 1000 singles geperst waarvan er maar 15 werden verkocht.

Desondanks vroeg Hoes twee maanden later Kneepkens opnieuw een nummer in te zingen nu "Oh Mia BeIla Margarita" (refrein "Iek ben een Italiano") als "Franky Boy". Dit werd wel een succes en bereikte in 1982 in de Top 40 7 weken notering met als hoogste plaats 12. Ook verscheen hij in het televisieprogramma Op volle toeren van Chiel Montagne.

Andere bekende nummers waren onder meer: Dans met mij tot morgenvroeg * Hey Barbariba * Jodeladiehieppieppiep * Katerien * Konte Bonke * Palomita * Viva la Mexico * Wat ruist er door het struikgewas.

Opvallend was zijn hoge piepstem bij onder meer het nummer Oh Mia Bella Margarita waarbij hij zich als Italiaan voor deed. Het nummer Jodeladiehieppieppiep vertolkte hij in 1983 in Op volle toeren samen met de Alpenzusjes.

Daarnaast bracht hij de albums "Alle 16 op een rijtje", 12 1/2 jaar te gek om los te lopen", "Forever" en "Het Beste van Franky Boy" uit.

In het dagelijkse leven is hij commercieel medewerker bij een Duitse platenmaatschappij. De laatste jaren heeft hij geen bekende nummers meer gehad. Wel treed hij nog steeds regelmatig op in het feestcircuit door geheel Nederland, meestal één maal per week maar rond carnaval vaker.

bron: Wikipedia

Pierre Dentener

(Weert, 23 fbruari 1914 - 1 december 1996) is een muzikant en componist/tekstschrijver.

"D'n Dent", zoals hij beter bekendstaat, schreef zo'n 500 verschillende liederen.

Het Goojen Aovundj" (naar de muziek van Verdi), "Ut Menke", " Antje van de Stasie" , " Mieene Greune" en " Onger de Paereboum komen van zijn hand. Sommige liedjes schreef hij in samenwerking met zijn vrienden of kinderen.

Naast de nummers in het Weerter dialect schreef hij ook liedjes in het Nederlands zoals " Dat jij de mooiste bent" , " Kijk eens naar de lucht " Een zee zonder water" en In het groene Dal".

Tevens schreef hij liederen voor diverse Nederlandse en Belgische artiesten, waaronder Duo Johan en Henk, De Limburgse zusjes en Eddy Wally.

In totaal zijn er circa 200.000 platen met zijn muziek verkocht.

D'n Dent begon zijn muzikale loopbaan in de dertiger jaren.

Na de Tweede Wereldoorlog) richtte hij Denteners Band op.

In 1986 nam Pierre Dentener na 52 jaar afscheid van zijn muzikale carrière.

bron: Wikipedia

Zangeres Zonder

Naam

Maria (Mary) Servaes-Bey (Leiden 5 augustus 1919 - Horn, 23 oktober 1998) was een Nederlandse zangeres. Zij vertolkte onder de artiestennaam Zangeres Zonder Naam (of kortweg: de Zangeres) decennialang het Nederlandse levenslied, hetgeen haar de bijnaam 'Koningin van het Levenslied' opleverde.

Tot haar grootste successen behoren: Ach vaderlief, toe drink niet meer (1959), De blinde soldaat (1962), Mexico (1969, 1986), Het soldaatje (de vier raadsels) (1971), Mandolinen in Nicosia (1972), Keetje Tippel (1975), Rock around the clock (met Normaal, 1987), 't Was aan de Costa del Sol (1975) en Vragende kinderogen (1982). In totaal nam ze meer dan 550 liedjes op.

Levensloop

Mary Servaes was de achtste in een arbeidersgezin van tien kinderen en had geen gemakkelijke jeugd. Toen ze drie was, maakte ze een lelijke val waardoor ze een heup brak. Het breukherstel bleef tien jaar lang aanslepen en ze hield de rest van haar leven last van haar heupen.

Haar bekering tot het rooms-katholicisme leidde tot een breuk met haar ouders. Ze woonde in de oorlogsjaren een tijdje bij haar zus in Kampen en later bij haar broer in Maastricht, waar ze haar echtgenoot de Maastrichtenaar Sjo Servaes ontmoette die werkzaam was als metaalbewerker en later chauffeur zou worden. Zij trouwden in 1948.

In Maastricht trad ze als zangeres op in cafés. Voor een beverinde zanger verzorgde ze in 1957 de achtergrondzang op een demo die uiteindelijk bij Johnny Hoes belandde. Van de zanger op de opname was Hoes niet erg onder de indruk maar hij vond het kinderstemmetje op de achtergrond erg bijzonder. Nadat hem werd verteld dat de stem op de demo niet die van een kind is, maar van een 37-jarige vrouw, nodigde hij Mary uit voor een auditie, waarna ze een platencontract kreeg. Ze zong hierop haar eerste single, Kindergebed, die niet slecht verkocht voor een eerste single. Vanwege haar stemgeluid waar Hoes geen naam voor had, verzon hij voor Mary de artiestennaam de Zangeres Zonder Naam. Wellicht vond hij daarvoor inspiratie bij de Franse zanger Roland Avellis, reeds voor de Tweede Werledoorlog bekend als "Le chanteur sans nom". Verder was er in die jaren ook een Orkest Zonder Naam.

De eerste gouden single van de Zangeres verscheen in 1959: Ach vaderlief, toe drink niet meer. Het is de eerste uit een lange rij hits die de Zangeres tot in de jaren tachtig scoorde. De bemoeienis van cultuurdragers als Gerard Reve en Lucebert zorgde er in de jaren zeventig voor dat ze, behalve onder het traditionele levensliedpubliek, ook in kunstenaarskringen werd geroemd, zij het met de nodige camp-ironie.

Ook protestliederen waren de Zangeres niet vreemd. Zo nam ze in 1965 Hij was maar een neger (over rasisme) op en vertolkte ze in 1969 De soldatenmoeder, door Lucebert geschreven voor het experimentele schouwspel Poppetgom, dat kritiek leverde op de Vietnamoorlog. Toen ze het in 1977 in een zelfgeschreven tekst tegen de Amerikaanse anti-homorechtenactiviste Anita Bryant opnam (Luister Anita), was ook haar status als "Moeder aller homo's" in Nederland definitief gevestigd: "Maar beste vent hou gerust van je vriend, en strijd voor je rechten, desnoods ervoor vechten. Waar ze jou van beschuldigt heb jij niet verdiend".

In 1975 brak de Zangeres met Johnny Hoes. Het leverde een lang juridisch proces op waarin ze financieel aan het kortste eind trok. Ze zou na die tijd alleen nog in verbitterde termen over Hoes spreken. Gedurende de jaren tachtig bleef ze bescheiden hits scoren tot ze in 1986 een inmiddels legendarisch optreden verzorgde in de Amsterdamse rocktempel Paradiso. De op die avond opgenomen versie van haar jaren-zestighit Mexico werd een groot succes en leverde de Zangeres een nieuwe generatie fans op. Ze verzorgde hierna ook optredens in discotheken en nam een single op met de groep Normaal. Beide singles behaalden een top-10 notering. Voor haar lp Live in Paradiso ontving ze in 1987 een Edison. Dit alles vormde de opmaat tot haar afscheidsconcert in Tilburg op 31 december van dat jaar. Haar afscheidsalbum Bedankt lieve mens en werd goud en ook de singles Mijn leven en Braziliaanse nachten werden bescheiden hits.

De Zangeres wilde na haar afscheid samen met Jo Servaes van haar oude dag genieten, wat echter werd verhinderd door de plotselinge dood van haar echtgenoot in 1990. Servaes bracht de laatste jaren van haar leven door in haar huis in Stramproy en liet herhaaldelijk merken hoezeer ze haar echtgenoot en haar publiek miste. In 1993 kwam ze daarom nog een keer terug op de bühne. De single Eenmaal in je leven werd haar laatste hit.

In 1994 werd nog eenmaal een feest gehouden, ter gelegenheid van haar 75ste verjaardag. Ze moest vanwege Parkinson opgenomen worden in een verzorgingstehuis in Horn, waar ze op 79-jarige leeftijd aan een hartstilstand

overleed.

Bron: Wikipedia ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Zangeres_Zonder_Naam)

Biografie

Hoes groeide op in Katendrecht als zoon van een Nederlandse zeeman. Zijn moeder was Belgische. Hij volgde de HBS en speelde covers met The Four Dutch Serenaders, waar ook de vader van Joke Bruijs deel van uitmaakte. Tijdens de meidagen 1940 leerde hij als gemobiliseerd sergeant zijn latere echtgenote kennen in Weert. Hij dook onder, en speelde na de bevrijding voor Amerikaanse militairen.

bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Johnny_Hoes

meer info: http://www.johnnyhoes.nl/

Johnny Hoes

Johannes Andreas (Johnny) Hoes (Rotterdam, 19 april 1917 - Weert, 23 juli 2011), was een Nederlandse zanger, producer en componist-tekstschrijver. Zijn plaat Och, was ik maar bij moeder thuis gebleven staat met 450.000 exemplaren te boek als de bestverkochte Nederlandstalige single aller tijden.

Johnny Hoes staat wel bekend als De koning van de smartlap en was de man achter duizenden meezingers, smartlappen, carnavalskrakers en levensliederen. Andere grote hits waren De smokkelaar, Dat is het einde en Friet met mayonaise.

Sinds de jaren 60 was hij actief in het Limburgse Weert met zijn eigen succesvolle opnamestudio en platenmaatschappij. Hij woonde sinds 1983 in het Belgische Knokke.

Hoes speelde eind jaren 40 in het voorprogramma van Bobbejaan Schoepen. Hij werkte tussen 1952 en 1963 bij Phonogram, maar vanaf 1964 produceerde hij voor zijn eigen platenmaatschappij Telstar. Johnny Hoes bracht behalve als solist (soms als Andy Field) ook met anderen platen uit: De Twee Jantjes, Johnny & Caesarine, Johnny Hoes & Ria Roda, Johnny & Mary en met Thomas Berge. Bekende artiesten als De Alpenzusjes, de Zangeres Zonder Naam, De Wilmari's, Eddy Wally, de Heikrekels, Normaal, Doe Maar, the Classics, Hek Wijngaard en the Walkers werden door hem ontdekt en brachten platen uit onder zijn label. Daarnaast was hij de producent van de wereldhit "De vogeltjesdans". Sinds 2003 hebben zijn zonen Adri-Jan Hoes en Johnny Hoes junior de leiding over Telstar.

In de jaren zestig en zeventig bracht Hoes een radioprogramma bij de KRO en voor de VARA een eigen televisieshow onder de naam Met een lach en een traan. Hij bleef tot op zeer hoge leeftijd actief; in januari 2011 nam hij zijn laatste plaat op, het lied How do you do in een duet met Stef Ekkel.

In juli 2011 kreeg Hoes een ernstig hartinfarct, waarna hij werd opgenomen in het Catharina-ziekenhuis in Eindhoven. Na een dotterbehandeling werd hij op 22 juli 2011 overgebracht naar het St. Jans Gasthuis in Weert, waar hij een dag later op 94-jarige leeftijd overleed.Honderden mensen brachten hem een laatste groet in de Telstar studio's in Weert. In Heeze is hij gecremeerd.

De Harmonia zusjes

De zussen Toos en Els van de Mortel waren afkomstig uit Weert, en vormden jarenlang samen een zangduo.
Eerst noemden zij zich "De Discozusjes" maar al vrij spoedig werd dit gewijzigd in "De Harmonia zusjes".
Onder leiding van producer Addy Kleijngeld werden er verschillende platen uitgebracht.